Verbindende communicatie is een manier van denken, van in het leven staan met bewuste zorg voor wat leeft in mij én in de ander.

Aan de hand van een eenvoudig en helder kader kom je tot de kern van het leven: de behoeften die ons handelen, voelen en denken mee bepalen. De schoonheid en zuiverheid van die behoeften maken verbinding mogelijk. Hier zit immers geen oordeel of verwijt; wel herkenning omdat we als mens allemaal diezelfde behoeften zo graag vervuld willen zien. Denk: respect, veiligheid, samenzijn, plezier, inspiratie, autonomie, uitdaging, creativiteit, harmonie, warmte, bescherming, betekenis, ... 

Verbindende communicatie is een liefdevolle oproep om écht te luisteren naar mijn binnenwereld en die van de ander.

Empathisch luisteren biedt geen oplossingen, geeft geen ongevraagd advies, laat oordelen en vergelijkende verhalen achterwege, minimaliseert niet. Empathisch luisteren doet wat het zegt: luisteren naar wat in iemand leeft. Het is onwaarschijnlijk hoeveel misverstanden zo eenvoudig de wereld worden uit geholpen. Khalil Gibran zei "Tussen wat wordt gezegd en niet bedoeld en wat wordt bedoeld en niet gezegd, gaat de meeste liefde verloren". Verbindende communicatie daagt ons uit om telkens weer te checken of we wel goed geluisterd hebben, of wat we hoorden ook is wat de ander of mijn binnenwereld me zeggen wou. Als iemand zich gehoord en begrepen weet, krijgen verbinding en afstemming vanzelf een kans. 

Verbindende communicatie is een oefening in moed om eerlijk te durven spreken.

Eerlijk spreken is niet hetzelfde als zeggen wat ik denk. Het is uiting geven aan hoe iets mij raakt vanuit mijn (on)vervulde behoeften. Als ik ooit dacht dat "al dat verbindend communiceren een serieus geitenwollensokkengehalte had", dan hield die gedachte hier op. Het vraagt verdomd veel kracht, zelfkennis en zelfbewustzijn om je eerlijk te leren uiten. Brené Brown noemt het "de kracht van kwetsbaarheid". Ik link het graag ook aan de kracht van authenticiteit maar hoe je 't ook benoemt, krachtig is het zeker. 

Verbindende communicatie is een balans tussen vieren van vervulde en rouwen om onvervulde behoeften. 

Verbindende communicatie draait om bewustzijn en nodigt uit om tijd te nemen voor het plezier en het geluk die vervulde behoeften brengen én voor de pijn en het verdriet om wat onvervuld bleef. "Wanneer iemand zich gewelddadig uit, is dat een heel ongelukkige uitdrukking van een onvervulde behoefte", zegt Rosenberg. Zo naar een woede-uitbarsting kunnen kijken, creëert een onverwachte ruimte voor mededogen en empathie. Het is hier dat de term 'geweldloze communicatie' zijn volle betekenis krijgt voor mij: geweld kan immers heel klein zijn. Het zit bijvoorbeeld in het reduceren van iemand tot zijn gedrag, in het invullen van iemands gedachten op basis van een veronderstelling.  

Voor mij persoonlijk is het werken, oefenen en leren in verbindende communicatie, het mooiste cadeau wat ik mezelf ooit gegeven heb. Het brengt meer lichtheid in mijn leven en maakt van mij een gelukkiger mens. Ergens las ik dat "gelukkige mensen houden van hun leven, van hun echte ik en de ander. Ze proberen een leven op te bouwen waarin ze doen waar ze goed in zijn en daarbij zo mogelijk bij te dragen aan de levenskwaliteit van anderen. Je kunt je geluk alleen vinden als je je eigen weg gaat en daarbij rekening houdt met het welbevinden van betekenisvolle anderen." Dat is precies waar verbindende communicatie me in ondersteunt. Ook zin om er kennis mee te maken of je meer te verdiepen? Check mijn aanbod.