"Het is leven is aan de dromers, de durvers en de bouwers." Dat nam ik mee van mijn ouders. Het is in die filosofie dat ik luidop durf dromen van een wereld waarin mensen elkaar zien voorbij de oordelen en veronderstellingen, waarin mensen nieuwsgierig blijven om elkaar te beluisteren. Een wereld waarin we ont-moeten in de echte zin van het woord: niet omdat ik moet, wel omdat ik ervoor kies. Ik verbeeld me wat een rijkdom het kan zijn als iedereen voluit in zelfverbinding kan gaan en vanuit zijn authentieke zelf kan uitreiken naar anderen. Ik hoop op het plezier en geluk dat dit ons kan geven en ben me ten volle bewust van mijn eigen traject vol vallen en opstaan. In dat besef suf ik graag wat starend uit het raam of met mijn hoofd in de wind, omdat in dat suffen ideeën groeien om telkens weer mijn deel(tje) proberen bij te dragen.